گشنه ی یک شعرم شعری که مرا به خانه برگرداند به پیش از سرگیجه و اندوه به انسان ما قبل درد. از خواب زندگی پریده رنگم که پای بیداری مرگ نشسته ام گشنه ی یک شعرم وعده ی ناچیزیست...
به رسم ادب نوشته ای مینگارم تا افکار ها دگرگون شود
زیر سایه آفریده ی عشق نگاه های یک وبلاگ بر
زیر این سایت افکنده شده تا حدی زندگی نامش اوست که او گوید
کاکتوس و عشق چه معنا یکی شود. در دیده ی این حرف میسر شود
کاکتوس نماد عشق نیست نماد
مقاومت نماد سختی است.
نمادی که وصف حال عاشق است
، عاشقی که در راه عشق سختی می کشد در این راه می خندد
،هم میگرید . آری کاکتوس نماد عاشق است
کاکتوس را نماد خاری مپندار ، نماد مقاومت است
رنگ سبزش نماد حیات است و این یعنی من یک کاکتوسم.
نمیشکنم به حیاتم ادامه
می دهم و سبز باقی میمانم.